Eugeniusz Zadrzyński

Swoją edukację rozpoczął na Politechnice Warszawskiej, gdzie studiował od 1933 do 1939 roku, jednocześnie będąc aktywnym członkiem ZNMS „Życie”. Krótko po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako technik w warszawskiej elektrowni. Po wybuchu II wojny światowej kontynuował naukę na Politechnice Lwowskiej (1939–1941) i zdecydował się na wstąpienie do Komsomołu w 1941 roku.

W trakcie wojny, po ataku Niemiec na ZSRR, Zadrzyński objął stanowisko kierownika laboratorium elektrycznego w kombinacie naftowym w Gurjewie. Jego kariera wojskowa zaczęła się w 1943 roku, a w 1945 roku był zastępcą szefa Departamentu Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 1944 roku należał do Polskiej Partii Robotniczej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

W 1956 roku, 7 lipca, objął rolę tymczasowego kierownika resortu energetyki w rządzie Józefa Cyrankiewicza, a w 1959 roku został delegatem na III Zjazd PZPR. Po zakończeniu jego aktywności publicznej, Eugenusz Zadrzyński znalazł swoje miejsce wiecznego spoczynku na wojskowych Powązkach, w kwaterze BII30-1-27/28.